تاریخچه دانشکده علوم زراعی

امور حرکت‌شناسی کشاورزی دارای نقش چندگانه، آماده‌سازی جامع دانشجویان تحصیل‌کرده، افراد حرفه‌ای که در کشاورزی به کار مشغول هستند و آموزش اولیه برای دوره کارشناسی‌ارشد کشاورزی است. در این مقطع، زمینه برای درک زندگی حرفه‌ای در یک محیط کشاورزی آماده می‌شود. یک دوره حداقل چهار ساله پس از پایان دبیرستان برای گذراندن این مقطع در نظر گرفته می شود. در این دوره دانشجویان با دروسی از تجارت و مدیریت کشاورزی، منابع طبیعی، آموزش کشاورزی و ارتباطات، علوم گیاهی، خاکشناسی، مهندسی کشاورزی، مکانیزاسیون، علوم و صنایع غذایی، تغذیه و ... آشنا می‌شوند.

دانشجویانی که به تحقیقات کشاورزی یا به انجام فعالیت‌های تخصصی ویژه‌ای که احراز آن مستلزم داشتن مدرک کارشناسی‌ارشد است علاقمند می‌باشند، باید در یک یا چند رشته کشاورزی به کسب تخصص بپردازند. این سطح از تحصیلات به وسیله دانشکده‌های کشاورزی و در دو سطح کارشناسی‌ارشد و دکتری ارائه می‌گردد. تأکید بر سطح کارشناسی‌ارشد موجب خواهد شد که اعضای هیأت‌علمی در رشته خود تخصص کسب نمایند و توجه دانشکده‌های کشاورزی تنها به کشاورزی معطوف گردد. توسعه رشته‌های کارشناسی موجب می‌شود که دانشکده‌های کشاورزی در مسیر صحیح حرکت نمایند و بنیانی قوی برای احداث دوره‌های کارشناسی‌ارشد و دکتری باشند. برنامه‌های دوره دکتری نیز طوری طراحی شده است که فارغ‌التحصیلان برای اشتغال غیر‌دانشگاهی (مراکز تحقیقاتی) نیز آماده شوند و یا در آینده بصورت عضو هیأت‌‎علمی جذب دانشگاه‌ها شوند.

آموزش کشاورزی را می‌توان در پایه‌های بعد از کارشناسی به دو صورت ادامه داد. کارشناسی‌ارشد و یا دکتری مستقیم. مقطع کارشناسی‌ارشد کشاورزی این فرصت را در اختیار دانشجویانی قرار می‌دهد که به گسترش تخصص‌های خود به میزانی بالاتر از آنچه در مقطع کارشناسی آموخته‌اند، ادامه دهند.
دکتری بالاترین درجه علمی در هر یک از رشته‌های دانشگاهی محسوب می‌شود. در کشاورزی معمولاً درجه دکتری به علت مطالعه در زمینه‌هایی مانند اقتصاد کشاورزی، آموزش کشاورزی مهندسی کشاورزی، زراعت، علوم جانوری، علوم و صنایع غذائی، باغبانی، منابع طبیعی و جامعه‌شناسی روستایی اعطا می‌شود و درجه Ph.D درجه‌ای است که در نتیجه تحقیقات بکر در زمینه تخصصی فرد به وی اعطا می‌گردد.